Astorga - Rabanal del Camino - Cruz de Ferro - Molinaseca - Villafranca del Bierzo - Vega de Valcarce - Fonfria - San Mamede (Sarria)

Maandag 24 september. Voordat we nog in het donker Astorga uitlopen zien we een barretje waar ze churros hebben, een Spaanse lekkernij met de smaak van oliebollen. Dat komt goed uit, want we hebben nog niet ontbeten. Heerlijk..... Het is fris maar wel droog. Na een klimmetje zien we de Duitse Hans, die we sinds Pamplona bijna elke dag tegenkomen. Hij maakt een foto van ons voor in zijn plakboek. De montes de Leon (een bergketen) beginnen hier. Ook wordt het weer wat groener om ons heen. In het prachtige Rabanal del Camino kunnen we kamperen naast een bar. We besluiten dit niet te doen vanwege de dreigende wolken in de lucht. In datzelfde dorp vinden we al snel een heel knusse herberg. Robin ontdekt er een grote ongebruikte ruimte en vraagt de herbergier of we daar mogen slapen op matrassen in plaats van in de ruimte waarin 20 stapelbedden staan. Dat is geen enkel probleem en zo hebben we voor vannacht onze eigen suite! 's Avonds luisteren we naar Gregoriaans gezang in een eeuwenoud kappeletje, dat uitpuilt van de pelgrims die dit allemaal wel eens mee willen maken. Dinsdag 25 september. We pakken onszelf helemaal in in onze regenpakken. Het regent pijpenstelen. Na 8 km klimmen bereiken we het Cruz de Ferro het hoogste punt van vandaag op ruim 1500 meter. Bij het kruis laten de meeste pelgrims een steentje achter dat symbool staat voor datgene dat ze voor de rest van hun leven letterlijk achter zich willen laten. Zo leggen wij er allebei ook een steentje neer, die we vanuit Nederland hebben meegenomen. De stapel stenen is inmiddels al metershoog. Hierna rennen we de berg af, want het is hier erg koud. In El Acebo eten we een broodje en schuilen we voor de regen onder een afdakje. Ondanks de mist hebben we geregeld toch een mooi uitzicht over de dalen. De daken van de huizen hier zijn allemaal van leisteen. We zien weer veel bramen en enorme kastanjebomen. Het blijft regenen en na 26 km komen we aan bij een mooie herberg met een uiterst onvriendelijke Duitse gastvrouw. Maar het is hier binnen warm en droog! Woensdag 26 september. We worden wakker van het kraaien van de hanen in het dorp. Als we net op pad zijn begint het weer te regenen. We schuilen en ontbijten meteen maar even. Later wordt het gelukkig droog, we lopen tussen de wijngaarden door naar Ponferrada. Hier staat een schitterend tempelierskasteel, een van de best bewaarde kastelen van Spanje. In een dorp verderop kopen we onze lunch en eten die op bij een winderige picknickplaats. De omgeving wordt hier steeds mooier. In de wijngaarden wordt volop gewerkt. De druiven zijn rijp en gaan binnenkort in de fles. We eten vandaag veel fruit. Perzikken, druiven, vijgen, bramen en hazelnoten, we vinden ze vandaag allemaal aan de bomen en struiken en halen soms halsbrekende toeren uit om ze te plukken. Ook zien we twee eekhoorns die walnoten uit bomen halen. Om 18.00 uur komen we aan in Villafranca del Bierzo, waar we op zoek gaan naar het klooster van San Nicolas, waar we volgens ons boekje kunnen kamperen. Na een half uurtje staat onze tent op een braakliggend grasveldje. Om 21.00 uur eten we, met onze hoofdlampjes op, de laatste beetjes van ons avondmaaltje. Donderdag 27 september. We pakken de natte tent in en als we het terrein van het klooster willen verlaten blijkt het drie meter hoge hek op slot te zijn. We proberen een andere uitgang, maar dit lukt ook niet. Uiteindelijk staan we na een fikse klim bergop en een omweg van een kilometer aan de goede kant van het hek aan de voorkant van het klooster. We lopen vandaag de Camino Duro, een route die langer en zwaarder is dan de reguliere route, maar wel supermooi is. Na 3 km alleen maar heel steil klimmen, tussen en boven de wolken, worden we beloond met prachtige uitzichten. In de zon ontbijten we er met het brood van gisteren en heerlijke kaas. In de loop van de middag komen we aan in Vega de Valcarce. Een stukje hiervoor blijkt de camping dicht te zijn. We horen dat we hier in het dorp bij het riviertje ook mogen kamperen en zetten er onze tent op. Robin neemt weer een bad in de rivier en doet daarin gelijk onze was. Jeanine doucht in de luxe kamer van de Canadese Cindy, die we in dit dorp weer tegenkomen. Vrijdag 28 september. De tent is nu van buiten en binnen nat, we pakken hem in en hij gaat in de rugzak. We klimmen vandaag bijna de gehele dag met flink wat steile stukken. De omgeving is weer prachtig. De wolken verdwijnen en maken plaats voor de zon. Tussen de middag nemen we in O Cobreiro afscheid van Cindy. Vanwege een blessure moet zij helaas naar huis. Tijdens de lunch in een gehucht laten we de tent drogen door hem tussen twee bomen op te hangen. We zien reigers vliegen en komen door boerendorpjes waar overal kippen rondlopen. We slapen in het plaatsje Fonfria, waar we samen met dertig andere pelgrims een heerlijke maaltijd krijgen. Zaterdag 29 september. We ontbijten samen met Jolanda uit Alkmaar in de herberg en vertrekken in de dichte mist, of zijn het wolken? In A Balsa kijken we even in het mooie huis van een engelsman. Hij kocht dit zes jaar geleden als ruine en heeft het in de loop der jaren om weten te toveren tot zijn eigen droomhuisje. We klimmen en dalen door de bergen. De omgeving en uitzichten blijven prachtig mooi. Er zijn bijna alleen maar groene weides met koeien, wat akkerbouw en stukken met bos te zien. In San Mamede, net voor het stadje Sarria, stoppen we bij een kleine herberg waar we in de tuin, heerlijk in de zon, ons blog schrijven.