Santiago de Compostela - Vilaserio - Dumbria - Muxia - Finisterre - Corcubión - Santiago de Compostela

Vrijdag 5 oktober. Vanmorgen wandelen we door verschillende parken in de stad. Het is nog fris, maar de zon begint ons al op te warmen. Het park net ten westen van het centrum ligt wat hoger en biedt een mooi uitzicht op de kathedraal. Dan gaan we naar een plein achter de kerk, waar we genieten van de relaxte muziek die de gitarist 'Jazzman' speelt. In de hele stad zijn trouwens veel muzikanten te vinden die wat geld proberen te verdienen. Ook een doedelzakspeler, die je overal bovenuit hoort. Er zijn ook veel bedelaars, jong en oud, die langs de terrastafeltjes lopen of bij de ingangen van de kerken zitten.'s Avonds eten we kebab en curry, bij een klein Libanees tentje. Zaterdag 6 oktober. We verlaten Santiago en lopen het eerste stuk door villawijken en weer door eucalyptusbossen. We horen de hele dag al schoten en zien diverse auto's rijden met aanhangers vol met honden. Ze jagen hier in het weekend op wilde zwijnen. Het is bewolkt en na een tijdje begint het hard te regenen. Als twee verzopen katjes komen we aan het einde van de middag aan in Vilaserio. Zondag 7 oktober. We lopen door uitgestorven boerendorpen waar de dieren de dienst lijken uit te maken. Katten liggen op strobalen, honden steken nieuwsgierig hun koppen boven de schuttingen uit en de kippen klimmen op de muren om ons nauwlettend in de gaten te houden. De enkele mensen die we zien kunnen ons mooi helpen de juiste weg te vinden, want soms is dat hier best lastig. We nemen de omweg die de schrijver van ons routeboekje aanbeveelt naar Monte Aro. Hierdoor belanden we na een steile klim in een weiland midden tussen de koeien. Toch weer een verkeerde afslag genomen...... Een plaatselijke boer helpt ons en even later staan we dan toch op de top. Op dat moment breekt de zon even door en het uitzicht is fenomenaal! Beneden zien we een stuwmeer liggen. Het waait hier zo hard dat we bijna omvallen. De rest van de route is ook prachtig, over de heuvels, langs een grote rivier en door mooie dorpen. In Dumbria gaan we een grote moderne herberg binnen, de enige in de omgeving trouwens. We zien er Bram en Hetty zitten die de Camino helemaal vanuit Heiloo hebben gelopen en die we eerder hadden ontmoet in Santiago. Er zijn verder alleen nog twee Hongaarse mannen. We hebben mazzel dat we met zo weinigen zijn en kunnen ons verdelen over de drie slaapzalen. Vannacht geen gesnurk. Maandag 8 oktober. Het regent al sinds gisterenmiddag en we vertrekken als het even droog is, het is vochtig en warm. Sinds een paar dagen zien we ook palmbomen en citroen- en sinasappelbomen. We lopen over de modderige bospaden en dan opeens zien we de zee. Na enkele mooie baaien komen we aan in Muxia. Op de rotsen bij de zee staat een kerk, heel bijzonder. Bij slecht weer staat het zeewater hier soms tot aan de voordeur. We zwerven vanmiddag door het dorp. Daarna eten we soep met Bram en Hetty in de keuken van de herberg. Dinsdag 9 oktober. Vandaag gaan we naar Finisterre, ook wel 'het einde van de wereld'. We volgen de kustroute waarbij de zee zich af en toe aan ons laat zien, meestal lopen we door de bossen. Het regent helaas bijna de hele dag. Halverwege lunchen we bij de enige bar die er te vinden is. Om 16.00 uur komen we in Finisterre. Het was een pittige tocht vandaag en we besluiten om in een pension te overnachten. We hebben vanuit onze kamer uitzicht op de haven en de zee, we zien echter niet zoveel door de mist en de bewolking! In het dorp zien we Fred en zijn hond Billy weer. Een schipper heeft hem aangeboden om hen mee te nemen naar het Caribisch gebied. Fred is laaiend enthousiast, maar of het hem verder is gelukt weten wij niet. We belanden 's avonds in een Spaans-Duits eettentje, waar Jeanine een salade bestelt en Robin een Bratwurst mit Kartoffeln eet. Woensdag 10 oktober. Niet veel te melden. Het regent vandaag heel hard en er zit niet veel anders op dan in onze boeken te lezen op het kamertje. Donderdag 11 oktober. Als we opstaan zien we een waterig zonnetje. We besluiten om nu naar kaap Finisterre te lopen. De wandeling van 3,5 km gaat over asfalt en eindigt bij de vuurtoren op het uiterste puntje. Eeuwen geleden dacht men dat dit letterlijk het einde van de wereld was. We halen de rugzakken op bij het pension en lopen de weg terug richting Santiago. Het eerste stuk lopen we terug over het strand waar het vol ligt met mooie schelpen. Aan het einde van de middag komen we aan in het dorp Corcubión. We koken ons eigen potje in de keuken van de herberg waar we slapen. Vrijdag 12 oktober. Het is een nationale feestdag in Spanje. We gaan naar de bushalte in de hoop dat er vandaag een bus rijdt. Er komt een bus en via een overstap in Baio en een mooie rondtoer door een deel van Galicië bereiken we tussen de middag Santiago. Na een laatste zonnige middag in deze stad zullen we morgen na zes mooie weken weer thuis zijn....