zaterdag 15 september 2012

Najera - Santo Domingo de la Calzada - Granon - San Juan de Ortega - Burgos - San Bol - Castrojeriz

Dinsdag 11 september. Na een ontbijt in het sanitairgebouw (daar was verlichting), vertrekken we en lopen we langs twee Canadezen die op de grond in het gras liggen te slapen. Voor hen was er geen plek meer in de herberg. We lopen langs rode bergen en voornamelijk tussen de wijngaarden. Het is minder warm dan gisteren en er staat een lekker windje, dat maakt het aangenaam. Na 21 km komen we aan in Santo Domingo de la Calzada. We lopen de herberg bij de abdij binnen en treffen daar Cindy uit Canada. Zij adviseert ons door te lopen naar Granon, vanwege de leuke herberg aldaar. Samen met haar lunchen we en brengen daarna een bezoek aan de kerk. In de kerk zien we de kip en de haan in hun eeuwenoude hok, naar de legende van de jongen die hier tijdens de pelgrimstocht die hij met zijn ouders maakte werd opgehangen (google maar eens voor het volledige verhaal). Om 16.30 uur komen we aan in Granon. De herberg is vol, maar we mogen onze tent om de hoek neerzetten en gebruik maken van de douche, etc. We beklimmen de klokkentoren waarin heel veel duiven zijn gehuisvest en die een prachtig uitzicht biedt.We gaan naar de kerkdienst en eten samen met 50 andere pelgrims de maaltijd die we gezamenlijk hebben bereid. We kopen nog wat brood en koekjes bij het bakkertje die tot 22.00 uur open is en duiken onze tent in. Woensdag 12 september. Om 7.00 uur ontbijten we in de herberg. We zijn alleen, want de anderen zijn allemaal al vertrokken. Bijna alle pelgrims gaan dagelijks vroeg op pad om zo in een volgende pleisterplaats als eerste een bed te kunnen bemachtigen. De beddenrace noemen we dat. Wij hebben daar niet zo'n last van en doen het dan ook rustig aan ;-) Het is vandaag bewolkt en heerlijk koel. We lopen door graanvelden en soms langs uitgebloeide zonnebloemen. We drinken koffie in een dorp met veel platanen, die zie je hier ook overal. We komen onderweg twee ezels tegen met een jong. We geven ze ons oude brood. Halverwege de middag besluiten we om verder te lopen dan we hadden gepland en we doorkruisen de Montes de Oca. Drie pittige bergen en Robin moet regelmatig worden bijgevoerd, want na 35 km raakt hij behoorlijk uitgeput. Om 18.00 uur en na 40 km bereiken we het gehucht San Juan de Ortega. Daar zien we als eerste Pieter Jan weer en even later komt ook Jan uit de kerk aangesneld, omdat hij onze stemmen hoort. Marlique zien we na de mis ook weer. We vinden nog een plekje in de verwaarloosde herberg. Als we om 01.30 uur weer wakker worden van de stank, de warmte en het gesnurk, pakken we onze matjes en slaapzakken en verhuizen we naar het balkon. Daar is het heerlijk koel en met het voelen van de mist in onze gezichten vallen we in slaap. Donderdag 13 september. Om 7.00 uur lopen we in het pikkedonker over een bospad. We zien de schimmen van paarden en koeien naast ons, erg mooi. Het is fris vandaag en het lopen gaat hierdoor juist goed, we hebben de vaart erin. We krijgen vandaag zelfs een kleine regenbui over ons heen. De jassen en regenhoezen voor de rugzakken kunnen we eindelijk gebruiken :-) Bij een barretje voert Jeanine een magere hond nog wat restjes van de lunch (van andere pelgrims). Om 12.30 uur lopen we het terrein van de camping net voor Burgos op. We kiezen ervoor om in het grote 20-persoons chalet te slapen dat wordt gebruikt als herberg, dus we laten de tent ingepakt. We zijn de eersten, maar zullen we ook de enigen zijn? Het weer klaart aangenaam op en aan het einde van de middag nemen we de bus naar Burgos en bezoeken we de kathedraal. We hebben nog nooit zo'n mooie en grote kerk gezien, wat een schitterende ervaring. Daarna doen we nog wat boodschappen en hebben nog een afscheidsetentje van Pieter Jan. Zijn camino zit er nu even op, volgend jaar gaat hij weer verder. Daarna nog een borrel in de kroeg en dan naar bed. Bij terugkeer op de camping blijkt het hele chalet vol te liggen met pelgrims, wij zijn dus niet de enigen. Vrijdag 14 september. We vertrekken om 8.00 uur van de camping en ontbijten in de stad. Niet zomaar een ontbijt, maar heerlijke capuchino en huisgemaakte taart in een chocolateria. We kijken nog wat rond in Burgos, het is echt een prachtige stad, en volgen dan de gele pijlen van de camino weer. Het is nog best koud, de lucht is onbewolkt en helblauw. We lopen door verschillende dorpen en bereiken de meseta, een hoogvlakte tussen Burgos en Leon, die we de komende week moeten trotseren. We kunnen eindeloos ver van ons af kijken en afgezien van een enkele boom, is er hier maar weinig dat enige vorm van schaduw biedt. Er lijkt alleen graan te groeien hier en het wordt erg warm. De kleine herberg in San Bol is vol en kamperen mogen we er niet. Het is wel een prachtige plek, net een oase met een bron in de woestijn. We vullen al onze waterflessen en lopen een paar kilometer door. Daar vinden we een geschikte plek op de hoogvlakte om te overnachten. Achter een hoop stenen en een een paar struiken nestelen we ons. Het blijkt een goede keuze. Nadat de ergste hitte voorbij is, komen we uit de schaduw, eten we wat en zetten de tent op. We wassen ons met water uit de flessen, drinken nog een kop thee, genieten van een schitterende zonsondergang en gaan dan om 21.00 uur naar bed. Zaterdag 15 september. Als we wakker worden zien we al veel pelgrims over het pad in de verte lopen. Het is 8.00 uur en lekker koud. Na een half uur zien we een klein dorp in een dal waar we koffie drinken en wat eten. We vervolgen onze route langs een riviertje en het wordt al weer aardig warm. We kijken even rond bij de het oude klooster van San Anton, dat nu in gebruik is als herberg, en lopen dan door. Natuurlijk komen we ook de Schot Kevin weer tegen, hij lijkt hetzelfde ritme als wij te hebben. Even verderop ligt het stadje Castrojeriz, met een groot fort bovenop de berg en 4 kerken. De mooie en groene camping biedt ons een overnachtingsplaats. Na alle handwasjes van de afgelopen tijd doen we die nu eens in de machine. De rest van de middag doen we helemaal niets. We luieren wat op onze slaapmatten, want het is erg heet. Vanavond bezoeken we het stadje en zullen er ons avondeten en ontbijt kopen.

maandag 10 september 2012

Irache - Torres del Rio - Logrono - Navarrete - Najera

Bedankt voor al jullie leuke en lieve berichtjes. Het gaat gelukkig een stuk beter met de blaren en we genieten heel erg van alles wat we beleven. Vrijdag 7 september. We zijn om 7.15 uur al weer in de benen. Even later eten we wat stokbrood op een plein met heel veel katten om ons heen. De een schreeuwt nog harder dan de ander, ze eten ons oude droge brood smakelijk op. En wie komen daar weer aanlopen?......onze vier Nederlandse mede-pelgrims. We vinden het erg leuk om elkaar weer te zien, Robin zet nog een bakkie koffie voor iederen en we lopen samen verder. Het is een redelijk vlakke route vandaag, maar wel weer erg warm. In Los Arcos drinken we koffie en lunchen we op de veranda van de kerk. We lopen door naar Torres del Rio, in totaal 28 km. Daar wordt een feesttent opgebouwd op het plein naast een herberg. We lopen maar even door, anders slapen we vannacht niet! Verderop in het dorp vinden we een geschikte herberg. Een erg mooi pand met een heerlijk koud zwembad(je). Het terras zit er vol met dorpsbewoners, allen in wit met rode kleding. Ook hier is het feest. 's Avonds dansen we mee op het dorpsplein en tot diep in de nacht trommelt de percussieband erop los. Wij liggen dan al lang op bed. Zaterdag 8 september. We verlaten de herberg als het nog donker is. Even buiten het dorp zien we een groepje pelgrims nog in diepe rust in een veld liggen, zij konden gisteren waarschijnlijk geen bed meer krijgen. We kijken om en zien achter ons een schitterende zonsopkomst. We eten met Marlique, Pieter-Jan en Jan op de stenen van een ruïne. Mark zijn we even kwijt, maar die zien we 's avonds weer. In het mooie dorp Viana bekijken we de prachtige kerk, waar we ook weer een stempel krijgen voor ons pelgrimspaspoort. Morgen zijn hier stierenrennen door de straten. Dat horen we van Kevin, die we hier ook weer tegenkomen. We besluiten toch om verder te lopen. Vlak voor Logrono passeren we de grens tussen de provincies Navarra en Rioja. We eten vijgen van een boom langs de weg, maar deze zijn nog niet rijp genoeg helaas. Logrono is een prachtige stad, waar meerdere parken zijn aangelegd aan de oevers van de rivier Rio Ebro. Onze tent zetten we op de camping. Na een lange regenbui gaan we de stad in. Samen met de anderen gaan we langs verschillende barretjes. We eten heerlijke pintxos (tapas) en drinken een wijntje, het is heel druk en erg gezellig in de stad. Rond 22.00 uur nemen we afscheid van de anderen, morgen gaat ieder weer zijn eigen weg. Als we in bed liggen horen we hoe de Spanjaarden tot 05.00 uur doorfeesten. Zondag 9 september. We slapen uit tot 08.00 uur, bekijken de stad nog even en volgen daarna de route naar Navarrete. Het is bewolkt, maar het wordt best warm. We lopen over een mooie bomenlaan naar een groot stuwmeer. Alle stadsbewoners lijken hier deze zondag te wandelen, joggen en fietsen. Bij het stuwmeer is een heel groot park, waar op dat moment een vis- en een fietswedstrijd aan de gang zijn. We nemen een lange pauze en gooien wat overbodige spulletjes weg om onze rugzakken iets lichter te maken. We lopen hierna voornamelijk langs wijngaarden en graanvelden. Net voor Navarrete zien we een schaapsherder die, geholpen door zijn drie honden, de kudde de juiste kant op drijft. De lucht wordt steeds donkerder en we gaan even schuilen en lunchen onder een overkapping. Vier fietsers uit Limmen en Castricum doen hetzelfde. Ze zijn ook op weg naar de camping, die nog een kilometer verderop is. Als de tent staat en de was is gedaan, begint het heel hard te regenen. Snel verhuizen we de waslijn onder een afdak. Op de camping zien we de twee Duitsers uit Roncesvalles weer. Hun vriend nodigt ons uit om samen wat te drinken in zijn caravan. Hij heeft een bedrijfje dat bagage vervoert en onderdak en een gids regelt voor Duitse pelgrims. Dan eten we onze noodrantsoenen, die we meegenomen hebben van huis, op. Dat scheelt weer 300 gram in de rugzak. Maandag 10 september worden we gewekt door een grote sprinkhaan, die in onze tent aan het plafond hangt. Bij Schlecker kopen we een scheermes voor Robin en jus d'orange. We zijn rond 11.30 uur in Ventosa, een gehucht waar alleen een barretje open is. We kopen er twee belegde stukken stokbrood, omdat er volgens de reisgids verder niets te vinden is onderweg. We lopen over stoffige paden door eindeloze wijngaarden. We ontdekken wat die rare harde groene dingen zijn, die we al de hele week aan een bepaald soort boom zien hangen......er zitten walnoten binnenin. We vinden een camping in Najera langs de rivier. Deze keer een oud en simpel stekkie, waar we de enigen zijn totdat er 's avonds laat nog twee pelgrims aankomen. Kevin die we natuurlijk ook hier weer tegenkomen ;-) , wijst ons de weg naar de Spar. We eten Gazpacho en zelfgemaakte tapas.