Akerreta - Pamplona - Puenta la Reina - Ayegui/Irache

Dinsdag 4 september. Om 07.10 uur staan we op en zien in de verte al veel pelgrims langs lopen. Met hoofdlampjes, want het is nog zo goed als donker. In een dorpje verderop halen we koffie bij een heel leuk tentje. We krijgen ook nog een pakje honing, heerlijk....dat is nog eens wat anders dan chorizo. We spreken Ben uit Bristol en een fransman die we eerder in Ostabat zagen. Die laatste had maandag een afstand van 46 km gelopen! We lopen aardig door. Via een aantal dorpjes komen we in een voorstadje van Pamplona. Om een of andere reden is hier op elke hoek van de straat een farmacia (apotheek). Dat komt mooi uit, want Jeanine heeft een nieuwe voorraad verband voor haar blaren nodig. Helaas spreekt hier niemand Engels en kunnen we het juiste materiaal niet vinden. Dan maar een ander lapmiddel, het blijft immers een pelgrimstocht. In Pamplona lopen we direct naar de herberg 'Casa Paderborn', aangeraden door Tijmen (een hospitaliero uit Roncesvalles). Omdat we op tijd zijn is er gelukkig nog plek genoeg. We krijgen een stapelbed op een 6-persoonskamer, doen de was, douchen en gaan de stad bekijken. We zien de arena waar nog altijd stierengevechten worden gehouden, lopen door de 'Calle Estafeta' (de straat waar jaarlijks in juli de stieren achter een aantal moedige, of domme, spanjaarden aanrennen) en zien mooie kerken en de citadel. 's Avonds eten we een pelgrimsmaaltijd met een wijntje voor 8 euro. Voor 22.00 uur liggen we in bed, want het licht gaat zo uit. Woensdag 5 september. We onbijten met vier andere nederlanders, erg gezellig. We lopen vandaag naar Puenta la Reina. Eerst nog een stuk door Pamplona, langs de kathedraal die we gisteren helaas hebben gemist en binnen heel mooi schijnt te zijn. Het is weer flink klimmen en met natte ruggen komen we boven op de berg bij een prachtig ijzeren kunstwerk. Daar zien we de nederlanders uit de herberg weer en ook Mark uit Arnhem, die foto's van ons maakt. We lopen met z'n allen verder, nu bergaf en het wordt steeds warmer. We gaan op zoek naar de hergberg Santiago Apostolo, want daar kunnen we ook de tent neerzetten en deze heeft een zwembad! Het water in het zwembad is heel erg koud, maar het is heerlijk om even te kunnen zwemmen. We eten met z'n allen in het dorp bij een eenvoudig, maar prima tentje. Robin eet stier, Jan krijgt de zaal plat door het zingen van een prachtige aria en we hebben een hoop lol. Donderdag 6 september. Het eerste stuk van de etappe is het al weer flink stijgen en om 08.30 is het al erg warm. We zien steeds meer wijngaarden en vlak voor het dorp Cirauqui plukken we een grote tros blauwe druiven. Deze eten we op in dit prachtige dorp op een bankje bij de kerk. We lopen verder, het wordt steeds heter, het landschap is stoffig en droog. De bramen zijn dat ook, veel minder lekker dan in de Pyreneeën. Onderweg zien we veel grote vijgenbomen, oleanders en hibiscus-struiken. Verder is het vandaag een saaie lange weg. De hitte vergt veel energie van ons. We vinden de beroemde wijnfontein bij het klooster van Irache in Ayegui en Jeanine vult onze plastic campingbekers met wijn uit de muur. Het is hier echt uitgestorven, maar vragen aan de enige bewoner die buiten is de weg naar de camping. Met wat geluk vinden we die toch, want het spaanse gebrabbel van de vrouw is ons niet helemaal duidelijk. De camping is groot, mooi, schoon en duur, maar er zijn een supermarkt en een heerlijk (koud) zwembad. Net wat we nodig hebben. Morgen zien we wel hoever we komen. Het wordt de hele week erg warm, zei de receptioniste. De gore-tex jassen blijven dus nog onderin onze rugzakken :-)